Ale się wybawiłam na weselu w sobotę 
Wytańczyłam, wyszalałam i napełniłam kolejnymi pokładami pozytywnej energii. Bałam się, że nie będę miała siły i nie dam rady ale wróciliśmy przed 5 rano, co mówi samo za siebie 
Było bardzo fajnie. Spotkałam się z całą rodziną. A niektórych nie widziałam od 11 lat Totalne oderwanie od procesu leczenia. Choć nie powiem chwilami było ciężko o nim zapomnieć, bo każdy pytał się co i jak. Ale to normalne. Martwią się i chcą wiedzieć jak się czuję i co mnie jeszcze czeka. Spotkałam się z tyloma oznakami sympatii, troski, wsparcia i usłyszałam tyle dobrych słów, że jeszcze bardziej utwierdziłam się w przekonaniu, że jestem szczęściarą mając tak wspaniałych ludzi wokół siebie
Ubrałam piękną biało-czarną sukienkę i biały turban, na którym zawiązałam biało-czarną apaszkę. Nikt się dziwnie nie przyglądał. Rodzina wiedziała, że ostatnio wyrywanie włosów nabrało dla mnie nowego znaczenia a reszta chyba myślała, że specjalnie tak dobrałam nakrycie głowy Gdy zdjęłam na chwilę turban, by pokazać jak wyglądam tym, którzy mnie jeszcze nie widzieli w takiej fryzurze, zauważyłam, że jeden z „obcych” patrzy z niedowierzaniem i kilka razy odwraca wzrok. Zaczęłam się śmiać ale pokornie ubrałam nakrycie głowy z powrotem, by nie peszyć za bardzo pozostałych gości
Po Waszych sugestiach do stroju dorzuciłam kolorowe akcenty. Czerwone szpilki i czerwone kolczyki